अव्वल इंग्रजीच्या काळात मोठमोठे साहित्यीक होऊन गेले. त्यांची नाळ, पाश्चात्य संस्कृतीशी ऐवढी जुळली होती की, भारतातील प्रत्येक मोठया साहित्यीकांनी केलेले मार्गदर्शन त्यांना निरर्थक वाटे. किंबहूना त्यांचे अनुकरण करणे त्यांना पसंत होते. ‘माला’ कार चिपळुणकर यांनी गोपाळ हरि देशमुख उर्फ लोकहितवादी यांचे विचार आपल्या निबंधमालेतून लोकांसमोर आणले. ते म्हणाले होते की, त्यांना स्वाभिमानाची मुळीच चाड नव्हती. त्यांनी आपला देश, धर्म, विद्या, संस्कृती, आचार, विचार इत्यादीची यथेच्छाविटंबना करून लोकांचा आत्मविश्वास समुळ नाहिसा केला. ऐतद्देशीयांना सर्रास, अडाणी, आळशी, निर्लज्ज, मुर्ख, भ्याड, निर्बल, टोणवे इत्यादी अपशब्दांची लाखोली वाहुन त्यांचा तेजोभंग केला असे आक्षेप वारंवार घेण्यात येतात. अशातÚहेची अतिशयोक्ती, निराधार व भ्रामक विधाने ऐकली म्हणजे ‘‘पुर्ण ग्रंथ पाहिल्यावीण। उगाच ठेवी जो दुषण।